Συνταξιδιωτες στην εμπνευση

Να'μαι πάλι εδώ...

Να την αναζητώ βαθιά μέσα στο μυαλό μου και εκείνη να μου κρύβεται.

Σαν κοριτσάκι μικρό παίζει κρυφτό...Και εγώ μετράω και ψάχνω να τη βρω στις πιο κρυφές μου πτυχές. Μου γελά σαν βλέπω τη σκιά της και απομακρύνεται γοργά να μην την "αγγίξω"...Να μην γαριάσουν τα άκρα του μυαλού μου την ουσία της. 

Άλλες πάλι φορές εμφανίζεται με μεγαλοπρέπεια σαν τη Θεά του Πνεύματος, που καταδέχεται να καθίσει στο τραπέζι το δικό μου. Μου πιάνει το χέρι, με καθοδηγεί και μέσα από την απόκοσμη δύναμη της, βρίσκω το κουράγιο να φωτίσω τις σκοτεινές γωνιές της λογικής...Τα άσπρα σημεία της ψυχής... Αυτά που είναι φτιαγμένα απο την πιο λεπτεπίλεπτη δαντέλα...

Εγώ και αυτή...

Ένα παιχνίδι, μια συμμαχία, μια συνάντηση θεϊκή.  

Word Chimes

Να’μαι και εγώ…

Τα αντίθετα όταν χωρίζονται γίνονται έμπνευση και όταν σμίγουνε ζωή. 

Μέρα και Νύχτα, Σκοτάδι και Φως, Έρωτας και Κενό, περαστικοί που με στοιχειώνετε, φύγετε από δω! Σαν παιδί, ρίχνω στο χρόνο τη ζαριά, να ζήσω δίχως όριο σαν Κάρμεν του ζητώ. Η τύχη σταματά στον Έρωτα, έμπνευση γράφει η ζαριά. «Η έμπνευση είναι έκρηξη που ρίχνεται στο φως».

Ρίχνω ξανά, δεν τον φοβάμαι και η τύχη πάλι στο ίδιο σταματά και γράφει, «Έρωτας και έμπνευση μαζί, είναι η δίψα για ζωή». Πετώ τα ζάρια στο κενό, να σ’ ακολουθήσω τολμώ. Τον Έρωτα στα χέρια μου κρατώ.

Συνταξιδιώτες όπου πας.

Alice