Απο που να αρχίσω; Απο την καλή ή την κακή μου πλευρά; Επιλέγω να δίνω τροφή στην πρώτη, γιατί η άλλη πλευρά δεν χρειάζεται σίτιση...Καλύτερα να αργοπεθαίνει...Τη δέχομαι όμως, έτσι όπως θα έπρεπε κάθετι ανθρώπινο να δικαιολογείται, αρκεί όμως να μην την καλο-δέχομαι.
Τις μέρες αυτές, συνηθίζεται να αναφέρεται η ψυχική ανάταση. Μια εσωτερική αναζήτηση που περνάει μέσα απο τα λάθη, οδηγείται στη μετάνοια και καταλήγει στην ανάσταση της ψυχής.
Για μενα η ψυχική ανάταση περνάει μόνο μέσα απο την ομορφιά. Παρατηρώ την τάση των ανθρώπων να εμμένουν και να διαιωνίζουν την ασχήμια....Την κακή κριτική και τον αρνητικό σχολιασμό. Αρνούμαι να αναλώνομαι με ότι με ενοχλεί και προτιμώ να "ακουμπώ" ότι με ευχαριστεί. Ο αρνητισμός μοιάζει με δηλητήριο. Φτάνουν λίγες μόνο δόσεις και σιγά σιγά συνηθίζεις στην πίκρα που σε γεμίζει.
Θεωρώ πως όπως η βία προκαλεί βία, έτσι και κάθετι άσχημο παράγει επιπλέον ασχήμια. Σίγουρα θα είχαμε έναν καλύτερο κόσμο με γνώμονα την ομορφιά. Words of a dreamer...But I hope I'm not the only one....
So, I have two shadows...Δυο πλευρές, δυο εαυτούς, δυο Θεούς....Είμαι αυτή που είμαι αρκεί να επιλέγω να γίνομαι καλύτερη!
Καλό σας Πάσχα! Ραντεβού τέλη Μαίου.
Word Chimes
