Αφήνοντας το 2016 πίσω μας, δυστυχώς δεν είναι εύκολο να αφήσεις τα κακώς κείμενα που έγραψε η ανθρώπινη ιστορία για ακόμη μια χρονιά...
Όμως...Ειλικρινά πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν θα ήταν αυτός που είναι και δεν θα έφτανε έως εδώ εάν δεν πίστευε στην ελπίδα. Γιατί πρέπει να πιστεύεις σε ένα καλύτερο αύριο για να μπορείς να δίνεις ακόμα τις μάχες σου τις προσωπικές, αυτές που είτε το θέλεις είτε όχι έχουν συλλογικό αντίκτυπο.
Χωρίς ελπίδα, ο δρόμος της ζωής μοιάζει σκοτεινός και ανώφελος. Ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε περισσότερο φως στις ζωές μας και έτσι ίσως να φωτίσουμε λιγάκι και τις ζωές των συνανθρώπων μας.
Για τη νέα χρονιά, δεν θέλω να κάνω τα ανούσια resolutions που συνηθίζονται παρά να ευχηθώ ηρεμία στα ανήσυχα πνεύματα...Ίσως τελικά μόνο τα ανήσυχα πνεύματα να καταφέρνουν να φτάνουν και να αγγίζουν κάποια στιγμή, αφού περάσουν δια πυρός και σιδήρου, την ουσία του peace of mind!
Τέλος, αν και δεν μου αρέσουν γενικότερα οι κανόνες, πόσο μάλλον οι ηθικολογίες, οφείλω να ομολογήσω πως υπάρχει ένας ηθικός κανόνας τον οποίο είχα πάντα ως οδηγό στη ζωή μου και θέλω να τον μοιραστώ μαζί σας ως ευχή για το 2017. Και σκεφτείτε πόσο απλός είναι που ήρθε και με βρήκε στο πλύσιμο των πιάτων, λίγες μέρες πριν τον εορτασμό της νέας χρονιάς, για να μου υπενθυμίσει πως:
"Ζω υποστηρίζοντας πάντα τον αδύναμο"
Καλή αισιόδοξη χρονιά σε όλους και σε όλες!
Word Chimes
