Περνώντας μέσα από τις εποχές είναι δύσκολο να μη παρατηρήσεις ένα διπολισμό που φέρει η φύση. Βλέπω τώρα την άνοιξη, που ήρθε ξανά να μας μεθύσει με τη γλύκα των οσμών και των χρωμάτων της. Σα να έχεις γευτεί κρασί μυθικό, νομίζεις πως βλέπεις εικόνες από έναν παράδεισο, εκείνες που απέσπασε το μυαλό σου από τότε που διάβαινες πρωτόπλαστος στον κήπο. Και εκεί που είσαι έτοιμος να αφεθείς σε αυτόν τον ονειρικό καμβά, σαν να ταξίδευες σε έναν αέναο ορίζοντα, έρχεται μια δύναμη που σε ξυπνάει από αυτόν τον λήθαργο.
Είναι η ορμή της ίδιας της ζωής που βλέπεις να έχει αυτή η εποχή σε κάθε της έκφραση. Ήρθε η ώρα που κάθε ένας σύμμαχος της θα παίξει το ρόλο του για να δοθεί μια τέλεια παράσταση. Και θα ηχήσουν μουσικές, θα χρωματιστούν κλαδιά και κάμπιες θα πετάξουν, για την δική μας πλάση, για έναν κύκλο που δεν σταματά και δεν κουράζεται ποτέ. Είναι η εποχή της αναγέννησης και είναι δύσκολο να μη γεννηθείς ξανά μαζί της.
Word Chimes
