Γεννιέται...
Και μαζί γεννιούνται ερωτήσεις
τυλιγμένες με βαμβάκι
Μεγαλώνει...
Η γεύση της ζάχαρης γεμίζει το στόμα
Τα παιχνίδια του ήλιου τη ματιά
Ύστερα το δηλητήριο της νιότης
κυλά στις φλέβες της
Σε μια διαδρομή απο αγκάθια
Στα μέσα της ζωής
εκείνη σκορπά το άρωμα της
πιο γλυκό, πιο ζεστό
μέλη ανθοστολισμένα
Στο μέγιστο ρόλο της φύσης
η αγκαλιά της μοσχοβολά γάλα πηκτό
φωλιά προστασίας
αναγκαιότητα
Και στο τέλος...
Στο μέγιστο φινάλε
Η σκόνη των αναμνήσεων
Καλύπτει τη μορφή της
Word Chimes
