Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος! Ειδικά όταν μένεις ακίνητος και παρατηρείς τις ώρες να περνάνε απο μπροστά σου σαν σίφουνες! Τα λεπτά δε, πετάνε μπρος τα μάτια σου σα μικροσκοπικά βέλη και καρφώνονται όπου βρουν...Πάνω σου, στον καναπέ όπου κάθεσαι, στο προσκεφάλι του κρεβατιού σου, στα χέρια σου που ενώ κινούνται καθώς μιλάς εσύ τα νιώθεις αδρανή, τοποθετημένα και γατζωμένα το ένα με το άλλο μπρος στα πόδια σου και πάνω στην κοιλιά σου!
Ένα καλοκαίρι με λίγες πραγματικές εικόνες μα με άπειρες στη φαντασία σου. Ενώ εσύ δεν κινείσαι αυτές εναλλάσσονται συνεχώς στην οθόνη του μυαλού σου και πραγματοποιούν μια προβολή φτιαγμένη απο όνειρα.
Σας αρέσουν οι ταπετσαρίες στους τοίχους; Οι τοίχοι οριοθετούν το χώρο όπου βολεύονται οι ζωές σ'ένα σπιτικό και η ταπετσαρία δίνει το χρώμα και το μοτίβο όπου τα όνειρα θα τριγυρνούν. Μια τέτοια ταπετσαρία θέλω να βάλω και στη δική μου ονειροπόληση όπου θα μοιάζει κάπως σαν την εικόνα που απαθανάτισα με τον ψηφιακό μου φωτογραφικό φακό. Το φως του φεγγαριού να χαιδεύει τη θάλασσα, καθώς εκείνη ερωτοτροπεί με το σκοτάδι. Και το λαμπίρισμα της επιφάνειας της να λέει όλα αυτά που δεν μπορεί να πει κανείς με λόγια.
..........
Αλήθεια τι αναζητά πραγματικά κανείς; Να βρει τη θέση του κάτω απο τον ήλιο ή να λούζεται μονάχα απο το φως της δικής του νύχτας; Την ημέρα κρυσφύγετο δεν υπάρχει για όσους βγαίνουν γυμνοί απο κάλυψη...Και τη νύχτα, να σεργιανάς μπορείς δίχως κόπο στα λιμέρια τα δικά σου... Μα ποιος θα βρει τον ίδιο δρόμο να σε φτάσει;
Σκέφτηκα πολύ εάν είμαι παιδί της νύχτας ή της αυγής....Παράξενα, νομίζω χωρίζομαι στα δύο. Η μισή ανήκω στο φως...Ακάλυπτη, σθεναρή με τρανταχτή φωνή...Και η άλλη μισή στις σκιές...Μόνη, μουγγή, να κρύβομαι και να απομακρύνομαι όλο και πιο πολύ. Και νομίζω κάπως έτσι θα παίζεται η δική μου παράσταση.....Δυο βήματα εμπρός, σε κοινή θέα και πάλι βήματα εκτός σκηνής, να με παίρνουν μακρυά απο όλα αυτά που θα'θελα να πιάσω...Με τα ίδια αυτά χέρια...Τα πλεγμένα μεταξύ τους. Σα να μη χορταίνω απο κόπο...Σα να λαχταρώ τόσο την προβολή όσο και το χάσιμο της σκιάς μου ανάμεσα στις σκιές.
Γι'αυτό ότι θα ξεχωρίζει απο εμένα θα είναι πάντοτε ένα περίγραμμα και όχι το σύνολο μου....
Ραντεβού τέλη Σεπτεμβρίου....Το Φθινόπωρο έχει κάτι απο εμένα...Λίγο καλοκαίρι και λίγο χειμώνα...
Word Chimes
