Από τη λίστα με τις σημαντικότερες μουσικές φυσιογνωμίες της
«θρυλικής» δεκαετίας του ’90 δεν θα μπορούσε να λείπει ο Jeff Buckley.
O ξεχωριστός αυτός Αμερικανός μουσικός κατάφερε να αφήσει
ανεξίτηλο το σημάδι του στο χώρο της rock μουσικής παρόλο που είχε στο
ενεργητικό του μόνο ένα studio album.
Φυσικά αναφέρομαι στο «διαμάντι» Grace που
κυκλοφόρησε το 1994 και απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Ακόμη όμως και σήμερα το
Grace κατατάσσεται
σε υψηλές θέσεις από γνωστά περιοδικά
του χώρου όπως το Q, το Rolling Stone και το
Mojo. Τρανό παράδειγμα είναι η αναφορά του περιοδικού Mojo για το δίσκο (2006) ως τον νούμερο ένα κλασσικό δίσκο μοντέρνας ροκ
μουσικής όλων των εποχών.
Ο Jeffrey Scott Buckley
γεννήθηκε το 1966
και ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα
του μιας και ήταν γιος του γνωστού μουσικού της δεκαετίας του ’60 και ‘70, Tim Buckley.
Η καριέρα του Jeff ξεκίνησε κάνοντας live εμφανίσεις σε διάφορα clubs της Αμερικής, παίζοντας κυρίως διασκευές γνωστών τραγουδιών αλλά δίνοντας
έμφαση με την πάροδο του χρόνου και στο προσωπικό του μουσικό υλικό. Ένα από
αυτά τα clubs που «φιλοξένησε» το ανήσυχο πνεύμα του Buckley ήταν το Sin-é της Νέας Υόρκης, το οποίο αξίζει να αναφερθεί λόγω της
κυκλοφορίας του EP Live at Sin-é.
Ο άδικος χαμός του
καλλιτέχνη το 1997, «βρήκε» στη μέση το δεύτερο album του που σκόπευε να κυκλοφορήσει , με τίτλο My Sweetheart the
Drunk, κάτι που πραγματοποιήθηκε τελικά ένα χρόνο αργότερα από
τον θάνατο του.
Τιτλοφορήθηκε Sketches For My Sweetheart the Drunk, μιας και επρόκειτο
για μισοτελειωμένο υλικό που περιελάβανε τέσσερα demos του
μουσικού αλλά και μια συλλογή από «έτοιμα» studio κομμάτια.
Οι αναφορές στον χαμό αυτού του «γνήσιου» καλλιτέχνη, μιλάνε
για πνιγμό στα τέλη Μαΐου του 1997 στο Wolf River Harbor, ένα κανάλι του
ποταμού Mississippi ,
τοποθεσία που συνήθιζε ο ίδιος να κολυμπά. Σύμφωνα με αυτές τις αναφορές το
πτώμα του Jeff Βuckley βρέθηκε αρκετές μέρες αργότερα
(αρχές Ιουνίου) και μάλιστα φορώντας όλα του τα ρούχα και τα παπούτσια.
Φήμες θέλουν τον rock δημιουργό να αυτοκτονεί, αλλά οι
αστυνομικές αρχές μιλάνε καθαρά για ατύχημα, σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός
μουσικού του group του Buckley που βρισκόταν στην ακτή εκείνη την αποφράδα ημέρα.
Ατύχημα ή όχι, η «μουσική κοινωνία» χάνει έναν από τους
χαρισματικότερους τραγουδιστές/συνθέτες της εποχής του, που ακόμη και αν η παρουσία
του ήταν μικρή, ήταν αρκετά δύναμη για να χαράξει την δική της ιστορία.
Ο χαρακτηριστικός ήχος της μουσικής του και ο ακόμη πιο
αναγνωρίσιμος τρόπος ερμηνείας του, αποτέλεσε σημαντική επιρροή στα μετέπειτα
συγκροτήματα και μουσικούς του είδους, όπως παραδείγματος χάριν ένα από τα
σημαντικότερα συγκροτήματα της δεκαετίας του ’90, τους Radiohead.
Άκρως μελαγχολικός και βαθιά συναισθηματικός, μας χάρισε
κομμάτια που με το άκουσμα τους αναγνωρίζετε μεμιάς η μεγάλη του αξία ως μια
μεγάλη μουσική προσωπικότητα. Ο συνδυασμός του λεπτεπίλεπτου παρουσιαστικού του
με ένα μυαλό «μπερδεμένο», σκιαγραφεί μια καθαρά καλλιτεχνική οντότητα, έτσι
όπως εγώ θαρρώ την καλλιτεχνική γνησιότητα.
Ας αποδώσουμε ένα ακόμη φόρο τιμής στον Jeff Buckley – έναν “γεννημένο” καλλιτέχνη.
