Βράζουν τα σωθικά μου!
Μίγμα καυτό απο ανάγκες
στοιβαγμένες η μια πάνω στην άλλη
πύρινες γλώσσες αγανάκτησης
που δε λένε να σβήσουν
Τρίζει το ευαίσθητο περίβλημα μου!
Κοιτώ τις ρωγμές
καθώς σχηματίζονται πάνω του μια προς μια
ανάγκη την ανάγκη
γραμμή τη γραμμή
Μα θα'ρθει η ώρα
που σαν ασκός ξαλαφρωμένος απ'το βάρος του
θα ανασάνω
μέχρι να'ρθει η ζωή
να με φορτώσει πάλι
Και τρίζω! Τραντάζομαι!
Και αναρωτιέμαι....
Πόσο αντέχω ακόμη;
Word Chimes
