Μη σε νοιάζει ποιος ήμουνα
ποιο όνομα κρατούσα
με ποια μορφή πορεύτηκα
τι έκανα σαν ζούσα
Για σενα θα'μαι πάντοτε
εκείνος που μαζί σου
ενώθηκε... μοίρα κοινή
στα χέρια σου σαν βρέθηκα
μόνο εν μια στιγμή
Μάθε λοιπόν πως δεν ετόλμησα
να ακούσω την καρδιά μου
πως κρύφτηκα και σύρθηκα
σε υπόγεια στενά
Πως έφυγα με θλιβερό μαράζι
έτσι... ξαφνικά
ανίατη αρρώστια
μου βάραινε τα σωθικά
.............
Τον ξένο ετούτο μη θρηνήσεις
παράπονο μη βάλεις στη ψυχή
μονάχα τα λόγια ετούτα
βάστα καλά σαν προσευχή
Στον εαυτό σου μείνε πιστός
στο χρόνο που σου μένει
κάνε ότι αρκεί
το ρόδο της καρδιάς σου μη μαραίνει
Ανάλαφρα να πετάς
μαζί με τα όνειρα σου
και σαν έρθει η στιγμή
τα βλέφαρα να κλείσεις
με μιαν ανάσα αέρινη
γλυκιά να ξεψυχίσεις
Ότι δεν κατάφερα
στις λέξεις μου χωράω
μ'αγάπη προς έναν άγνωστο
σ'εσένα το χρωστάω
Και μέσα απο εσένα
θα σβήσω το καημό
τη δεύτερη ευκαιρία μου
απόψε αναζητώ
...............
Μη σε νοιάζει ποιος ήμουνα
ποιανού μυστικά διαβάζεις
τώρα πια ξέρεις και εσύ
ποιον δρόμο θε να πάρεις
Word Chimes
