Ψευτικα προτυπα

Κάτι που ακούγεται πολύ τώρα τελευταία είναι ότι οι γυναίκες με καμπύλες είναι πάλι στη μόδα…Η αλήθεια είναι ότι ολόκληρος ο μηχανισμός της show-biz και ο χώρος της μόδας έχει αρχίσει να προωθεί διαφορετικά πρότυπα γυναικών από αυτά που μέχρι τώρα επισκίαζαν τις στήλες των περιοδικών αλλά και την μικρή και μεγάλη οθόνη.

Πέρα από το γεγονός που ως μεσογειακή γυναίκα χαίρομαι για την ξαφνική εκτίμηση όλων σε ένα κορμί με φυσιολογικές διαστάσεις, θέλω να πιστεύω ότι το πρότυπο της «ζουμερής» γυναίκας ήταν πάντα στη «μόδα»…τουλάχιστον στον κόσμο των αντρών!  Μια γυναίκα με «πιασίματα», θεωρώ ότι αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί  το ιδανικό για τους άντρες, μιας και ποτέ δεν είχα συναντήσει παρόμοια περίπτωση με τα λεγόμενα skinny girls.

Αυτό που κρύβεται όμως πίσω από κάθε μόδα και κάθε μοντέρνο πρότυπο γυναίκας, είναι πολύ πιο ουσιαστικό και σημαντικό και ίσως (κατά τη γνώμη μου) αρκετά σοβαρό. Το να υποδεικνύουν τα μέσα την υποτιθέμενη ομορφιά και να παραγκωνίζουν κάθε τι που δεν της μοιάζει, μόνο εγκληματικό θα μπορούσε να είναι.

Δυστυχώς τα νέα κορίτσια κυρίως, από τη στιγμή που θα έρθουν σε επαφή με την σεξουαλικότητα τους, θα προσπαθήσουν να έρθουν όσο δυνατόν πιο κοντά σε όλα αυτά τα «ψεύτικα» πρότυπα που τους προβάλλουν καθημερινά και κατά κυριολεξία τους βομβαρδίζουν , με την εντύπωση ότι έτσι θα γίνουν αποδεκτές κοινωνικά.

Αυτό μονάχα προβλήματα μπορεί να επιφέρει, όπως ψυχολογικά αλλά δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις για περεταίρω σοβαρότερα προβλήματα όπως νευρική ανορεξία, βουλιμία και άλλες ασθένειες που αφορούν διατροφικές συνήθειες.

Οι βιομηχανίες της μόδας και γενικότερα οι πολυεθνικές εταιρείες που αποσκοπούν στο κέρδος μέσα από την «πλύση εγκεφάλου» σε ότι αφορά την ομορφιά, παίζουν άψογα το παιχνίδι τους και καθοδηγούν τον κόσμο εκεί που εκείνες θέλουν, αφήνοντας πίσω τους γυναίκες με ταμπέλες όπως : «ελλατωματική» και «μέτρια»….

Ακόμη και τώρα, στην περίπτωση τις μόδας των γυναικών «της διπλανής πόρτας», δηλαδή των απλών «καθημερινών» γυναικών, δεν κρύβεται τίποτα άλλο παρά ένας μηχανισμός εμπορίου. Οι μεγάλοι οίκοι μόδας υψηλής ραπτικής, μέχρι πρότινος έραβαν ρούχα που θα μπορούσαν να χωρέσουν μονάχα σε γυναίκες συγκεκριμένων αναλογιών. Τώρα όμως, με γνώμονα την υποτιθέμενη αγάπη στο σώμα «κλεψύδρα», δηλαδή το σώμα με καμπύλες αλλά ακόμα και  το σώμα με παραπανίσια κιλά, μπορούν να απευθυνθούν σε μεγαλύτερο αριθμό γυναικών δηλαδή ουσιαστικά σε μεγαλύτερο εύρος αγοραστικού κοινού.

Το νόημα πίσω από όλα αυτά είναι ότι οι γυναίκες πρέπει να πάψουν να επηρεάζονται από οτιδήποτε βάλλει την αυτοεκτίμηση τους και να πιστέψουν στον εαυτό τους όσο

κανένας άλλος.
Κάτι που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι η διαφορετικότητα είναι το κλειδί της πραγματικής και γνήσιας ομορφιάς, γι’αυτό θα πρέπει να εκτιμάμε την διαφορετικότητα μας και να μην μπαίνουμε οικιοθελώς στο καλούπι που οι άλλοι θέλουν να μας βάζουν. Ας μην ξεχνάμε ότι σε καλούπι μπαίνουν μόνο οι κούκλες (βλέπε Barbie, το απόλυτο δυτικό πρότυπο γυναίκας) για να βγαίνουν απόλυτα και «βιομηχανικά» ίδιες.

Ίσως έτσι να θέλουν τις γυναίκες, «πλαστικές» και «άμυαλες» όπως αυτά τα ψεύτικα ροζ μοντέλα γυναικών, που χαμογελάνε «άψυχα» πίσω από το νάυλον κουτί τους.

Δεν έχω σκοπό να ξεκινήσω «πόλεμο» με τα εν λόγω παιχνίδια των κοριτσιών σε όλο τον κόσμο, άλλωστε είναι ένα παιχνίδι που κράτησα και εγώ στα παιδικά μου χέρια, απλά είμαι κατά της ταύτισης της πραγματικής γυναίκας με την ψεύτικη ομορφιά μιας κούκλας.

Ας μην ξεχνάμε ακόμη, ότι η ομορφιά πέρα από αντικειμενική είναι και ένα στοιχείο της ανθρώπινης φύσης με ημερομηνία λήξης. Ας πιστέψουμε ότι η πραγματική ομορφιά βρίσκεται μέσα μας γιατί είναι η μόνη και η μοναδική αλήθεια που υπερνικά και «παραβλέπει» την ματαιοδοξία του ανθρώπου. 

Word Chimes