Σαν ένα πουλί που χάνει το δρόμο του προς το νότο...Έτσι μοιάζει η απομάκρυνση ενός ανθρώπου από τα κιτάπια του. Τις σημειώσεις εκείνες, τις σκόρπιες, που θα βρουν τη θέση τους κάποια στιγμή και θα μπουν σε μια σειρά για να ολοκληρώσουν το νόημα.
Σαν παρατείνεται αυτός ο χρόνος που κατασκευάζει τις σκέψεις, εκείνες μοιάζουν να ξεθωριάζουν όπως μια παλιά φωτογραφία πολυκαιρισμένη. Είναι εκεί μπροστά σου, μα έχουν χαλάσει οι άκρες της, αυτές που σημειώνουν την αρχή και οριοθετούν το τέλος.
Πρέπει να βγουν στο φως, να πάρουν αέρα να ανασάνουν...Μόνο έτσι θα μπορέσεις να τις βιώσεις όπως πρέπει και να τις πλάσεις με του μυαλού σου την ουσία αντί για νερό. Σάμπως πυλός δεν είναι και αυτές; Μια πρώτη ύλη, ακατέργαστη που με τη θέρμη των χεριών σου παίρνουν το σχήμα τους στο χαρτί.
Χάνω πολύτιμο χρόνο...Όταν το πουλί της σκέψης μου φτερουγίζει σαν τρελό για να βρει το σωστό δρόμο, μα χάνεται πάλι εκεί από όπου ήρθε...Και θρηνώ αλλά και ελπίζω, πως θα'ρθει η στιγμή που όλα αυτά που τόλμησαν να ταξιδέψουν μέσα μου -ξέροντας το αδιέξοδο της στιγμής- θα έρθουν ξανά κάποιο βράδυ στο προσκεφάλι μου...Θα μου χαιδέψουν τους κροτάφους και θα ετοιμαστούν για το τελικό τους προορισμό...Θα'ναι χαρτί, θα'ναι το στόμα μου...Ότι και να'ναι, θα'ναι περήφανο που έγινε ζεστός νότος!
Και ένα μουσικό ταξίδι στην Αγγλετέρα για να υποδεχτούμε το χειμώνα...Ταιριάζει τόσο η εποχή με folk ήχους!
Ραντεβού τέλη Δεκέμβρη...
I was there
In the winter
Σαν παρατείνεται αυτός ο χρόνος που κατασκευάζει τις σκέψεις, εκείνες μοιάζουν να ξεθωριάζουν όπως μια παλιά φωτογραφία πολυκαιρισμένη. Είναι εκεί μπροστά σου, μα έχουν χαλάσει οι άκρες της, αυτές που σημειώνουν την αρχή και οριοθετούν το τέλος.
Πρέπει να βγουν στο φως, να πάρουν αέρα να ανασάνουν...Μόνο έτσι θα μπορέσεις να τις βιώσεις όπως πρέπει και να τις πλάσεις με του μυαλού σου την ουσία αντί για νερό. Σάμπως πυλός δεν είναι και αυτές; Μια πρώτη ύλη, ακατέργαστη που με τη θέρμη των χεριών σου παίρνουν το σχήμα τους στο χαρτί.
Χάνω πολύτιμο χρόνο...Όταν το πουλί της σκέψης μου φτερουγίζει σαν τρελό για να βρει το σωστό δρόμο, μα χάνεται πάλι εκεί από όπου ήρθε...Και θρηνώ αλλά και ελπίζω, πως θα'ρθει η στιγμή που όλα αυτά που τόλμησαν να ταξιδέψουν μέσα μου -ξέροντας το αδιέξοδο της στιγμής- θα έρθουν ξανά κάποιο βράδυ στο προσκεφάλι μου...Θα μου χαιδέψουν τους κροτάφους και θα ετοιμαστούν για το τελικό τους προορισμό...Θα'ναι χαρτί, θα'ναι το στόμα μου...Ότι και να'ναι, θα'ναι περήφανο που έγινε ζεστός νότος!
-
Και ένα μουσικό ταξίδι στην Αγγλετέρα για να υποδεχτούμε το χειμώνα...Ταιριάζει τόσο η εποχή με folk ήχους!
Ραντεβού τέλη Δεκέμβρη...
Once upon a
time
One day a baby was born
And on that day it rained like it had never
Rained before
Kings were there in human form
They came around from everywhere
To see his first born
In the winter
The ancient man in hallowed halls
Said he's the one who saves us all
He's the one of whom I've been told
I was there
In the winter
The king bowed low
Laid down his sword
These humble worship
Gentle lord I'd ask you
So many things
And all the tribes man gazing wonder
As he walked the bleeding thunder stopped
And went away soon
The ancient man in hallowed hall
He put those books upon the floor
And dreamt an easy dream
In the winter
One day a baby was born
And on that day it rained like it had never
Rained before
Kings were there in human form
They came around from everywhere
To see his first born
In the winter
The ancient man in hallowed halls
Said he's the one who saves us all
He's the one of whom I've been told
I was there
In the winter
The king bowed low
Laid down his sword
These humble worship
Gentle lord I'd ask you
So many things
And all the tribes man gazing wonder
As he walked the bleeding thunder stopped
And went away soon
The ancient man in hallowed hall
He put those books upon the floor
And dreamt an easy dream
In the winter
I was there
In the winter
Word Chimes