Truman Capote

Truman Capote, New York 1979 (copyright by the Irving Penn Foundation)

"...Όταν οι φίλες της μιλούσαν γι'αγάπη, γι'άντρες που είχαν αγαπήσει, η Οτιλί σκυθρώπιαζε. Πως νιώθεις όταν είσαι ερωτευμένη; ρωτούσε. Α, έλεγε η Ροζίτα βλεφαρίζοντας, νιώθεις σαν να σου 'χουν πιπερώσει την καρδιά, σαν να κολυμπούν τόσο δα ψαράκια μες στις φλέβες σου. Η Οτιλί κουνούσε το κεφάλι. Αν η Ροζίτα έλεγε αλήθεια, τότε η ίδια δεν είχε ερωτευτεί ποτέ γιατί δεν είχε νιώσει ποτέ έτσι για κανέναν απο τους άντρες που έρχονταν στο σπίτι. 
Αυτό την προβλημάτιζε τόσο, που τελικά πήγε να δει έναν χουγκάν που ζούσε στους λόφους επάνω απο την πόλη. Αντίθετα με τις φίλες της, η Οτιλί δεν έβαζε χριστιανικές εικόνες στους τοίχους της κάμαρας της. Δεν πίστευε στο θεό αλλά σε πολλούς θεούς, του φαγητού, του φωτός, του θανάτου, της ερήμωσης. Ο χουγκάν επικοινωνούσε με τούτους τους θεούς, είχε φυλαγμένα τα μυστικά τους στο βωμό του, άκουγε τις φωνές τους στο κροτάλισμα μιας κολοκύθας, χορηγούσε τη δύναμη τους σ'ένα φίλτρο. Μιλώντας για λογαριασμό των θεών, ο χουγκάν της έδωσε αυτό το μήνυμα: Πρέπει να πιάσεις μια αγριομέλισσα, της είπε, και να την κρατήσεις στη κλειστή σου χούφτα...αν η μέλισσα δε σε τσιμπήσει, τότε θα καταλάβεις ότι έχεις βρει την αγάπη. 
Στο δρόμο για το σπίτι σκέφτηκε τον κύριο Τζέιμισον. Ήταν ένας Αμερικανός που είχε πατήσει τα πενήντα και δούλευε σε κάποιο τεχνικό έργο. Τα χρυσά βραχιόλια που χτυπούσαν στους καρπούς της ήταν δώρα απ'αυτόν και η Οτιλί, προσπερνώντας έναν φράχτη που ήταν σαν χιονισμένος απο τ'αγιόκλημα, αναρωτήθηκε μήπως εντέλει ήταν ερωτευμένη με τον κύριο Τζέιμισον. Γιρλάντες απο μαύρες μέλισσες στόλιζαν το αγιόκλημα. Τινάζοντας θαρραλέα το χέρι, έπιασε μια που κοιμόταν. Το τσίμπημα της ήταν σαν μπαστουνιά, την έριξε στα γόνατα, κι έμεινε εκεί, κλαίγοντας μέχρι που ήταν δύσκολο πια να καταλάβει αν η μέλισσα την τσίμπησε στο χέρι ή στα μάτια"....

*Απόσπασμα απο το διήγημα "Ένα σπίτι απο λουλούδια" 1951  

ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ-Όλα τα Διηγήματα 1943-1982, εκδόσεις Καστανιώτη 2006

Word Chimes