Κολλώδης ουσία…
Μια αίσθηση γλυκιά
σαν αμαρτία
Κι όλο κάνω να ξεφύγω
Μα του μυαλού μου το
αδιέξοδο ανοίγω
Και πλέκω, πλέκω τον ιστό
Να γεμίσω του εαυτού
μου το κενό
Με χέρια ελεύθερα
πηγαίνω
Μα με σκέψη φυλακή να
παραμένω
Βουλιάζω σε νερά ραντισμένα
Με χρώματα και φως
ζωγραφισμένα
Πλέω σαν ακυβέρνητο
καράβι
Με την πλάτη
γυρισμένη στο σκοτάδι
Κι αν κάποτε το
μετανιώσω
Το χέρι στην καρδιά
μου θε να νιώσω
Να μου απαντήσει
εκείνη χωρίς φόβο
Πως έλυσα της ζωής
τον κόμπο
Word Chimes
