Σε μια εποχή που οι ανθρώπινες σχέσεις φαντάζουν όλο και πιο δύσκολες, εκείνοι που τις επιλέγουν μοιάζουν να περπατούν συνεχώς σε μια ατελείωτη ανηφόρα.
Η κοινωνία προστάζει γρήγορους ρυθμούς και οι άνθρωποι προσαρμόζουν τον ίδιο ρυθμό και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Προφανώς η επένδυση σε μια αισθηματική σχέση παίρνει την μορφή της αστραπής και επειδή ο χρόνος είναι χρήμα και το χρήμα σήμερα το παν, οι σχέσεις που ευδοκιμούν είναι λίγες και ίσως μάλιστα να αποσκοπούν σε κάτι.
Η επιλογή του συντρόφου βαδίζει με συγκεκριμένα κριτήρια, αφήνοντας πάντα τελευταίο το συναίσθημα.
Το μέλλον και η εξασφάλιση έχουν τον πρώτο ρόλο και λόγο καθώς και η αμφισβήτηση της αξίας ενός μελλοντικού συζύγου (ή μιας συζύγου) σύμφωνα πάντα με το εκκαθαριστικό της εφορίας. Είναι εύλογο λοιπόν να μιλάμε για μια «εταιρική συγχώνευση» παρά για έναν π.χ. γάμο εξ έρωτος. Γι’αυτό πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις οι συμβαλλόμενοι παραμένουν στο «εγώ» και όχι στο «εμείς».
Η ανάγκη για δημιουργία οικογένειας ακόμα και μιας ουσιαστικής αισθηματικής σχέσης, παραγκωνίζεται μπροστά στην ανάγκη για προσωπική καταξίωση.
Το κυνήγι της δόξας και του χρήματος έχει πάρει για τα καλά την πρώτη θέση.
Είναι υγιές να έχεις ιδανικά και προσωπικούς στόχους αλλά είναι άρρωστο να πολεμάς μόνο για αυτά με αυτοσκοπό το χρήμα.
Οι νέοι μοιάζουν να μην πιστεύουν στο «άλλο τους μισό» γι’αυτό αναλώνονται σε εφήμερες σχέσεις και «ξοδεύουν» τον εαυτό τους σε σχέσεις της μιας βραδιάς.
Επιλέγουν την άμεση σαρκική ικανοποίηση από το να βιώσουν έναν έρωτα «ιδανικό» γεμάτο συναισθήματα. Αυτό βέβαια είναι λογικό άμα αναλογιστούμε ότι καθημερινά και από παντού, προβάλλεται μονάχα το σεξ και μάλιστα το φθηνό, πρόστυχο και σε πολλές περιπτώσεις «υποτιμητικό» σεξ.
Ασφαλώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όπως -ευτυχώς- γίνεται πάντα σε τέτοιες ανησυχητικές περιπτώσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν την ισορροπία στη ζωή τους, ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνική, επαγγελματική και προσωπική ζωή.
Άνθρωποι που θα επενδύσουν σε κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό τους και που η ευτυχία τους θα εξαρτάται από την ευτυχία του άλλου.
Όπως ανέφερα στην αρχή, είναι δύσκολο στις μέρες μας να παραμείνεις πιστός στην επιλογή σου, μιας και η εποχή προστάζει επιλογές με άλλα μέτρα και σταθμά.
Προβλήματα που αφορούν οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες δυσκολεύουν τη ζωή ενός ζευγαριού, που παλεύει δίχως άλλο να κρατήσει το συναίσθημα και να διώξει τη λογική.
Γι’αυτό οι σχέσεις δοκιμάζονται καθημερινά και ο χρόνος είναι αυτός που πάντα θα έχει τον τελευταίο λόγο.
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου αλλά πιστεύω ότι σε μια κυνική και σκληρή από όλες τις απόψεις εποχή σαν την δική μας, έχουμε περισσότερο ανάγκη ο ένας τον άλλον. Η ευαισθησία και ο ρομαντισμός έχουν εξαλειφθεί από τη ζωή μας και ίσως να χρειάζεται να ακουμπήσουμε λίγο αυτή την «παλιομοδίτικη» πλευρά του εαυτού μας. Είναι σίγουρο ότι δεν θα βγούμε χαμένοι γιατί αν μη τι άλλο άνθρωπος χωρίς συναίσθημα δεν εστί.
Word Chimes
Η κοινωνία προστάζει γρήγορους ρυθμούς και οι άνθρωποι προσαρμόζουν τον ίδιο ρυθμό και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Προφανώς η επένδυση σε μια αισθηματική σχέση παίρνει την μορφή της αστραπής και επειδή ο χρόνος είναι χρήμα και το χρήμα σήμερα το παν, οι σχέσεις που ευδοκιμούν είναι λίγες και ίσως μάλιστα να αποσκοπούν σε κάτι.
Η επιλογή του συντρόφου βαδίζει με συγκεκριμένα κριτήρια, αφήνοντας πάντα τελευταίο το συναίσθημα.
Το μέλλον και η εξασφάλιση έχουν τον πρώτο ρόλο και λόγο καθώς και η αμφισβήτηση της αξίας ενός μελλοντικού συζύγου (ή μιας συζύγου) σύμφωνα πάντα με το εκκαθαριστικό της εφορίας. Είναι εύλογο λοιπόν να μιλάμε για μια «εταιρική συγχώνευση» παρά για έναν π.χ. γάμο εξ έρωτος. Γι’αυτό πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις οι συμβαλλόμενοι παραμένουν στο «εγώ» και όχι στο «εμείς».
Η ανάγκη για δημιουργία οικογένειας ακόμα και μιας ουσιαστικής αισθηματικής σχέσης, παραγκωνίζεται μπροστά στην ανάγκη για προσωπική καταξίωση.
Το κυνήγι της δόξας και του χρήματος έχει πάρει για τα καλά την πρώτη θέση.
Είναι υγιές να έχεις ιδανικά και προσωπικούς στόχους αλλά είναι άρρωστο να πολεμάς μόνο για αυτά με αυτοσκοπό το χρήμα.
Οι νέοι μοιάζουν να μην πιστεύουν στο «άλλο τους μισό» γι’αυτό αναλώνονται σε εφήμερες σχέσεις και «ξοδεύουν» τον εαυτό τους σε σχέσεις της μιας βραδιάς.
Επιλέγουν την άμεση σαρκική ικανοποίηση από το να βιώσουν έναν έρωτα «ιδανικό» γεμάτο συναισθήματα. Αυτό βέβαια είναι λογικό άμα αναλογιστούμε ότι καθημερινά και από παντού, προβάλλεται μονάχα το σεξ και μάλιστα το φθηνό, πρόστυχο και σε πολλές περιπτώσεις «υποτιμητικό» σεξ.
Ασφαλώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όπως -ευτυχώς- γίνεται πάντα σε τέτοιες ανησυχητικές περιπτώσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν την ισορροπία στη ζωή τους, ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνική, επαγγελματική και προσωπική ζωή.
Άνθρωποι που θα επενδύσουν σε κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό τους και που η ευτυχία τους θα εξαρτάται από την ευτυχία του άλλου.
Όπως ανέφερα στην αρχή, είναι δύσκολο στις μέρες μας να παραμείνεις πιστός στην επιλογή σου, μιας και η εποχή προστάζει επιλογές με άλλα μέτρα και σταθμά.
Προβλήματα που αφορούν οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες δυσκολεύουν τη ζωή ενός ζευγαριού, που παλεύει δίχως άλλο να κρατήσει το συναίσθημα και να διώξει τη λογική.
Γι’αυτό οι σχέσεις δοκιμάζονται καθημερινά και ο χρόνος είναι αυτός που πάντα θα έχει τον τελευταίο λόγο.
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου αλλά πιστεύω ότι σε μια κυνική και σκληρή από όλες τις απόψεις εποχή σαν την δική μας, έχουμε περισσότερο ανάγκη ο ένας τον άλλον. Η ευαισθησία και ο ρομαντισμός έχουν εξαλειφθεί από τη ζωή μας και ίσως να χρειάζεται να ακουμπήσουμε λίγο αυτή την «παλιομοδίτικη» πλευρά του εαυτού μας. Είναι σίγουρο ότι δεν θα βγούμε χαμένοι γιατί αν μη τι άλλο άνθρωπος χωρίς συναίσθημα δεν εστί.
Word Chimes
