 |
| Εdith Piaf and Mikis Theodorakis, Paris, 1963 |
Μικρή χαρά, μεγάλη δυστυχία...Τι σημασία έχει..Ποιος μέτρησε το γέλιο και ποιος μάζεψε στ'αλήθεια δάκρυα;
Η ζωή δεν πρέπει να λογαριάζεται ποτέ έτσι.
Η μικρή σου εμπειρία, είτε πικρή είτε γλυκιά, αυτή που νόμιζες πως πέθανε γιατί την έχεις θάψει στο πίσω μέρος του μυαλού σου, θα'ρθει η στιγμή που σαν ένας μικρός φοίνικας θα ξαναγεννηθεί για να σου θυμίσει πως τίποτα, μα τίποτα σε τούτη τη ζωή δεν είναι αμελητέο.
Αλλά και το μεγάλο εκείνο γεγονός, αυτό που χρόνια τώρα στέκει σαν βουνό ή σαν φάρος και ρίχνει είτε τον ίσκιο του είτε το φως του στις πλάτες σου, μην το απαρνιέσαι. Όσο εσύ θα προσπαθείς να το διώξεις τόσο εκείνο θα θεριεύει και θα 'ρθει μια μέρα που ο ίσκιος του ή το φως του θα σε σκεπάσει ολάκερο και πλέον δεν θα'βρεις τόπο να κρυφτείς.
Δέξου ότι σε γέννησε, ότι σε μπόλιασε και αγάπησε τις πληγές σου όπως αγάπησες τις ομορφιές της ζωής. Φρόντισε εσένα σα να φρόντιζες ένα κυνηγημένο ζώο που πιάστηκε σε ανθρώπινη παγίδα.
Μην απαρνηθείς ποτέ τον εαυτό σου.
Μην επιτρέψεις ποτέ να αποδεχθούν μονάχα ένα κομμάτι σου.
Ότι πηγάζει από εντός σου είσαι εσύ και ότι έρχεται στη ζωή σου θέλει να γίνει δικό σου..
Μέχρι τον άλλο μήνα να θυμάσαι....
Η ευτυχία είναι μικρή μα με δυνατή φωνή και τεράστια επιρροή
Και...
Η ζωή δεν πρέπει να λογαριάζεται ποτέ έτσι.
Η μικρή σου εμπειρία, είτε πικρή είτε γλυκιά, αυτή που νόμιζες πως πέθανε γιατί την έχεις θάψει στο πίσω μέρος του μυαλού σου, θα'ρθει η στιγμή που σαν ένας μικρός φοίνικας θα ξαναγεννηθεί για να σου θυμίσει πως τίποτα, μα τίποτα σε τούτη τη ζωή δεν είναι αμελητέο.
Αλλά και το μεγάλο εκείνο γεγονός, αυτό που χρόνια τώρα στέκει σαν βουνό ή σαν φάρος και ρίχνει είτε τον ίσκιο του είτε το φως του στις πλάτες σου, μην το απαρνιέσαι. Όσο εσύ θα προσπαθείς να το διώξεις τόσο εκείνο θα θεριεύει και θα 'ρθει μια μέρα που ο ίσκιος του ή το φως του θα σε σκεπάσει ολάκερο και πλέον δεν θα'βρεις τόπο να κρυφτείς.
Δέξου ότι σε γέννησε, ότι σε μπόλιασε και αγάπησε τις πληγές σου όπως αγάπησες τις ομορφιές της ζωής. Φρόντισε εσένα σα να φρόντιζες ένα κυνηγημένο ζώο που πιάστηκε σε ανθρώπινη παγίδα.
Μην απαρνηθείς ποτέ τον εαυτό σου.
Μην επιτρέψεις ποτέ να αποδεχθούν μονάχα ένα κομμάτι σου.
Ότι πηγάζει από εντός σου είσαι εσύ και ότι έρχεται στη ζωή σου θέλει να γίνει δικό σου..
Μέχρι τον άλλο μήνα να θυμάσαι....
Η ευτυχία είναι μικρή μα με δυνατή φωνή και τεράστια επιρροή
Και...
Ο πόνος έχει τέτοια επιβολή που δύσκολα ξεχνιέται.. Τραγουδιέται όμως ξανά και ξανά σαν μοιρολόι για να ξορκίζεται...
Ραντεβού τέλη Μαίου.
Word Chimes
