2016...Πάντα δυσκολευόμουν να συνηθίσω τις μεγάλες αλλαγές, όμως θα πρέπει να το παραδεχτώ πως είναι απαραίτητες. Όχι απλά για το συνηθισμένο κλισέ της νέας αρχής αλλά κυρίως για το ξημέρωμα μιας διαφορετικής εποχής. Υπάρχει διαφορά στο να ξεκινάς πάλι από την αρχή αλλά στο ίδιο μοτίβο -σαν πορεία πάνω σε ύφασμα καρό αλλάζοντας απλά το τετράγωνο της έναρξης-και στο να αρχίζεις να σχεδιάζεις εκ νέου ένα εναλλακτικό πατρόν με άλλα σχέδια και γραμμές.
Χρειάζονται οι αλλαγές αυτές. Έρχονται στιγμές που το απόσταγμα της ζωής σου πιάνει μούχλα...σαν τη μούργα που λερώνει το λάδι της χρονιάς. Και για να απαλλαγείς από ότι σου χαλάει τα πρωινά σου ξυπνήματα θα πρέπει να ξεβολευτείς. Να αλλάξεις συνήθειες, σκέψεις ακόμα και παγιωμένες αντιλήψεις για τον εαυτό σου. Αλλαγή σημαίνει να αλλάξεις δέρμα σαν το φίδι. Να ξυπνήσεις από μια χειμερία νάρκη ακόμα και αν έξω είναι χειμώνας. Να ανταλλάξεις θέση με το λύκο αν είσαι η κοκκινοσκουφίτσα ή να πετάξεις την προβιά σου για να φορέσεις αλλιώτικη γούνα.
Το 2016, νιώθω σαν να ξύπνησα από την άλλη πλευρά του κρεβατιού, την αντίθετη από αυτή που ξυπνούσα για πολλά χρόνια. Σηκώνομαι αμήχανα από το κρεβάτι, πότε με φόρα για να ξεκολλήσω από πάνω του, πότε διστακτικά για να συνηθίσω την αλλαγή. Ξέρω ότι κάτι διαφορετικό χαράζω κάθε μέρα, ξέρω πως αλλάζω τις γραμμές μου, αυτές που μέχρι χθες με προσδιόριζαν και αυτό θα πρέπει να μου είναι αρκετό για να το αντέξω. Γιατί δεν είπε κανείς πως είναι εύκολο να αλλάζεις, αλλά πείτε μου, υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να ζεις τη ζωή σου ως συνήθεια;
Η αλλαγή θέλω να πιστεύω είναι μια λέξη που φέρει θετική έννοια. Όταν αλλάζω γίνομαι καλύτερος, δοκιμάζω άλλες πλευρές του εαυτού μου, εξελίσσομαι. Υπάρχουν τόσες άλλες λέξεις να ορίσουν μια άσχημη τροπή - όπως π.χ. η λέξη αλλοίωση -γιατί να ρίχνουμε σκιές σε λέξεις που από μόνες τους γεννήθηκαν καθαρές και ολόφωτες;
Ίσως όμως και να σφάλλω..Συγχωρέστε με, θα φταίει που βρίσκομαι στα πλαίσια αλλαγής....
Ραντεβού τέλη Φεβρουαρίου.
Word Chimes
