Έχει αρχίσει να ξημερώνει και έχω ήδη στηθεί στο περβάζι του παραθύρου μου για τη συνηθισμένη παρατήρηση των περαστικών.
Μ'αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους και να φαντάζομαι τις λεπτομέρεις της ζωής τους. Γεμίζω έτσι το κενό της δικής μου ζωής. Μεγάλο και απειλητικό, θα παραμένει πάντα εκεί για όσο καιρό θα χτυπά η νεκρή καρδιά μου.
Το καλοκαίρι έχει έρθει και ο καιρός δείχνει τα σημάδια του.
Η κοπέλα που μόλις πέρασε έμοιαζε να χορεύει με το υφασμάτινο φόρεμα της. Ήταν τόσο μακρύ ώστε να αφήνει ακάλυπτες μόνο τις καλοσχηματισμένες γάμπες της. Αρκετό για να φανταστείς το λεπτό και δροσερό κορμί της.
Τα πλούσια κόκκινα μαλλιά της ήταν λιτά σαν το ατίθασο πάθος της, με μοναδική λεπτομέρεια μια άσπρη κορδέλα για να θυμίζει την αθωότητα της ηλικίας της. Δεν πρέπει να ήταν πάνω απο δεκαοκτώ.
Ήταν αρκετά νωρίς, αλλά όλοι έτρεχαν να προλάβουν τις ζωές τους. Άνισος αγώνας δρόμου.Όσο γρήγορα και να τρέχεις είναι σίγουρο πως θα χάσεις στον τερματισμό.
Ίσως είναι για το καλό μας να μην μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε και να επιλέγουμε να ζούμε σε μια ουτοπία αιωνιότητας.
Και ο κ. Δημοσθένης είναι πάλι εκεί. Στην άκρη του πεζοδρομίου, να διαβάζει απο πρώτο χέρι τις πρωινές εφημερίδες.
Όσο διάστημα παίζω τον ρόλο του παρατηρητή, βρίσκεται πάντα εκεί, την ίδια ώρα με το ίδιο ακέραιο και γεμάτο ενδιαφέρον για τα τεκτενόμενα ύφος.
Προσπάθησα να μαντέψω το επάγγελμα του όταν ήταν νέος αλλά με δυσκολία κατέληξα σε δικηγόρο ή στρατιωτικό. Θα μπορούσε να ήταν ένας απλός κλητήρας. Ο τελευταίος τροχός της αμάξης για μια δημόσια υπηρεσία και στα περίπου εβδομήντα του χρόνια να νιώθει πως προσέφερε κοινωνικό έργο. Εξού και το τόσο μεγάλο ενδιαφέρον του για την κοινωνία του σήμερα.
Ο κ. Δημοσθένης. Όχι δεν έχω ανταλλάξει ποτέ κουβέντα μαζί του. Έτυχε να ακούσω τον εγγονό του να τον φωνάζει και να τον τραβάει απο το μανίκι για να του δείξει τα υπέροχα ανθρωπάκια που ζωγράφισε χθες το βράδυ. Στην όψη του μικρού αγοριού ο παππούς εγκατέλειψε το αγέρωχο και σοβαρό ύφος του, παίρνοντας μια γλυκιά έκφραση. Σίγουρα δεν του χαλάει κανένα χατήρι.
Ουδεμία σχέση με την προηγούμενη εικόνα του Δημοσθένη, ικανός να αγορεύσει και να ρητορεύσει για την πολιτική όπως ο αρχαίος κάτοχος του ονόματος του.
Και ο κόσμος συνεχίζει να περνάει και να φεύγει..μπροστά απο τα μάτια μου.
Word Chimes
