Η νέον ταμπέλα αναβόσβηνε σπασμωδικά λες και είχε συγχρονιστεί με τις καρδιές των εραστών.
Χτύποι δυνατοί, γεμάτοι πόθο και λαχτάρα στη μέση του πουθενά, στην άκρη μιας λεωφόρου, παραγκωνισμένοι και στοιβιασμένοι μέσα σ'ένα βρώμικο δωμάτιο.
Ελάχιστο το φως. Όσο χρειάζονται οι ψυχές που σεργιανούν στα σκοτάδια για να βρίσκουν και πάλι το δρόμο τους, όταν ο ήλιος θα έχει πάρει θέση και τίποτα δεν θα μπορεί να κρυφτεί.
Όρκοι και λόγια που βασιλεύουν εκείνες τις στιγμές στο παλάτι της ηδονής, μα σαν κάνουν να βγούν απο το παράθυρο, σκορπίζουν και μπερδεύονται σε έναν αναγραμματισμό για να χάνεται το νόημα τους.
Τα σώματα χωρίς ντροπή. Ξεδιπλώνονται και επιδεικνύουν τις γραμμές τους. Αφήνουν τα ίχνη τους και τις μυρωδιές τους πάνω στα σεντόνια και το πάθος τους για άγγιγμα, το ένα πάνω στο άλλο.
Μια ώρα ταξίδι χωρίς τη λογική για παραστάτη. Μια επανάσταση στο ίδιο το μυαλό. Μια μυστική συνάντηση με τα βαθύτερα θέλω.
Και όταν η δίψα της νύχτας σβήσει προσωρινά, τίποτα δεν θα θυμίζει στο άδειο δωμάτιο την ερωτική σκηνή που παίχτηκε απο "ερασιτέχνες" ηθοποιούς.
Μέχρι την επόμενη φορά που η "νέον αγάπη" θα λάμψει και πάλι στα πρόσωπα τους.
Word Chimes
