Διαλέγω το δρόμο το μακρύ
κάθε βήμα και μια νέα προσμονή
Η φτέρνα μου να προσκυνάει το χώμα
το πνεύμα μου να αγναντεύει τα αιώνια
Τις πέτρες που με ρίχνουν θα μαζεύω
βαρύ φορτίο στις τσέπες μου συλλέγω
Μα δύναμη στα πόδια μου θα βάζω
τον κόπο αυτόν με τόλμη δεν αλλάζω
Και όσους μπορώ μαζί μου θα τραβώ
πολλά χέρια να έχω να κρατώ
Γιατί κάθε ταξίδι χωρίς συνοδοιπόρο
σε μενα έμοιαζε πάντοτε μισό.
Word Chimes
