Άλλος ένας Οκτώβρης έφτασε στο τέλος του. Αγαπημένη εποχή! Το φθινόπωρο είναι αναζωογονητικό για 'μενα παρόλο που η φύση ετοιμάζεται για το χειμώνα. Παίρνει αμυντική στάση, μελαγχολεί αλλά δεν τα παρατά γιατί ξέρει πως θα βρει τη δύναμη να ανθίσει ξανά και να λάμψει μέσα απο κάθε τι που την απαρτίζει!
Diary notes...Σαν σελίδες ημερολογίου όπως έγραφα όταν ήμουν μικρή. Σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά απο τότε αλλά ελπίζω να έχω κρατήσει κάτι απο την Ελένη εκείνης της εποχής! Σήμερα έχω πολλά να σκέφτομαι, πολλά να θέλω να ξεχάσω αλλά προτιμώ να ξοδεύω τη φαιά μου ουσία σε αυτά που θέλω να θυμάμαι!
Και θέλω να θυμάμαι ανθρώπους που με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα και καλά με τον εαυτό μου, γιατί δεν κρύβω πως είναι πολλές οι φορές που με απογοητεύω...Ανθρώπινη αδυναμία και αυτό, δεν γνωρίζω κάποιον που είναι συνεχώς στις επάλξεις και πάντα με το κεφάλι ψηλά απο δύναμη και σθένος! Οι ήρωες είναι απο άλλο υλικό φτιαγμένοι αλλά μια αχίλλειος πτέρνα υπενθυμίζει και σε αυτούς την ανθρώπινη πλευρά τους.
Και σίγουρα θέλω να θυμάμαι όλα τα ευγενικά σχόλια στις αναρτήσεις του blog μου, που φίλοι μοιράστηκαν, καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Είναι όλα εξίσου σημαντικά και μου δίνουν δύναμη για τη συνέχεια. Σας ευχαριστώ επίσης θερμά και για τις ευχές σας την ημέρα των γενεθλίων μου!
Μια μελωδία και μερικοί στίχοι που άκουσα περισσότερο αυτό το μήνα είναι το εξαιρετικό τραγούδι της Ane Brun απο τη Νορβηγία "The Dancer". Μελαγχολικό μα και ελπιδοφόρο για το τι μπορεί να σου επιφυλάσει η ζωή...Σαν το φθινόπωρο! Γι'αυτό και εγώ ως dancer χορεύω πάνω στα ξερά φύλλα!
Η Ane Brun μου θυμίζει πάντα τη φίλη μου Anne απο τη Νορβηγία...Μπορεί εκείνη να μην είναι καλλιτέχνης στο επάγγελμα αλλά άγει τη ψυχή μου σαν πραγματική καλλιτέχνης της ζωής! Σε ευχαριστώ Anne! Είσαι η αντανάκλαση του καθρέφτη μου ή εγώ είμαι του δικού σου;
Ραντεβού τέλη Νοέμβρη!
Word Chimes
