Πέρασε άλλο ένα καλοκαίρι μακρυά από τη θάλασσα...Έμαθα όμως πια -ή νομίζω πως έμαθα-να μετρώ τη χαρά όπου και αν βρίσκομαι. Γιατί υπήρξαν στιγμές όπου βρέθηκα εκεί που ήθελα, όμως δεν μπορούσα με τίποτα να το αντιληφθώ...Ξέρετε τη ζωή δεν αρκεί να μπορείς να τη ζήσεις, θα πρέπει και να θέλεις να τη ζεις. Και εγώ θέλω να ζήσω! Σαν εκείνους τους συλλέκτες σπάνιων αντικειμένων, που ψάχνουν και αναζητούν τους θησαυρούς τους σε ολόκληρο τον κόσμο, η δική μου συλλογή θα έχει ότι πολυτιμότερο έχω μάθει έως τώρα να αναζητώ. Ένα γνήσιο χαμόγελο και ένα πηγαίο γέλιο, μια μελαγχολική αναδρομή στο όμορφο παρελθόν, μια αγκαλιά οικουμενική, αμέτρητες στιγμές ευγνωμοσύνης και την αγάπη εκείνη την παγκόσμια που δεν έχει συγκεκριμένη καταγωγή και επίσημη γλώσσα.
Θυμάστε όλες εκείνες τις φορές που βρεθήκατε μπροστά σε μια δύσκολη στιγμή και δώσατε όρκο στον εαυτό σας πως αν τα καταφέρετε αυτή τη φορά να βγείτε νικητές θα αλλάζατε τον τρόπο σκέψης σας για τη ζωή; Πως θα αρχίσετε να είστε ευγνώμονες για όλα τα καλά που υπάρχουν στη ζωή σας και που μέχρι χθες τα θεωρούσατε δεδομένα έως και ασήμαντα; Αν το θυμάστε, τότε σίγουρα θα θυμάστε πως ο όρκος σας δεν κράτησε πολύ, έως που ήρθε η επόμενη φορά που παρουσιάστηκε ένα νέο εμπόδιο μπροστά σας. Πέρασα πολλές φορές από αυτή τη θέση και είμαι σίγουρη πως θα βρεθώ σε αυτήν ακόμα περισσότερες, όμως νομίζω πως είμαι πιο κοντά πλέον στο να μην αναθεωρώ τον όρκο μου. Και θα συνεχίσω να προσπαθώ έως ότου ο όρκος πάψει να είναι όρκος αλλά μια μόνιμη πια στάση ζωής.
Θα αναρωτιέστε όμως για τις εμπειρίες και τα ερεθίσματα που χρειάζεται κανείς σαν τα απαραίτητα καρυκεύματα μιας κατά τα άλλα ουδέτερης γεύσης. Ναι, τα χρειάζομαι όπως χρειάζεται ο σπόρος το νερό για να ανθίσει....Αλλά ξέρετε καμιά φορά - ίσως και τις περισσότερες φορές- ο σπόρος μου βρίσκει τον τρόπο να ανθίζει από μόνος του...Είναι αυτό που μου είχε πει κάποτε η φίλη μου η Αλεξάνδρα, που το μνημονεύω συχνά " ο συγγραφέας χρειάζεται να ταξιδεύει μόνο με το νου". Θα έρθουν τα ταξίδια, έχω μάθει πια να περιμένω τη σωστή στιγμή για να συμβούν όλα αυτά που αναζητώ. Και αν δεν έρθουν θα είναι γιατί δεν τα αναζήτησα ή γιατί δεν ήμουν έτοιμη να τα ζήσω.
Είχα δύο πολύτιμες συντροφιές φέτος το καλοκαίρι, από αυτές που σε βοηθούν στα νοερά σου ταξίδια. Ένα ανθολόγιο με ποίηση του αγαπημένου μου Ρίτσου και τη φωνή της Ninet Tayeb. Με αυτoύς τους δύο θα ήθελα να κλείσω το κείμενο μου μιας και αντιπροσωπεύουν αρκετά το φετινό μου καλοκαίρι.
Η ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Υπάρχουν πολλές διασταυρούμενες μοναξιές-λέει-πάνω και κάτω
κι άλλες ανάμεσα˙ αλλιώτικες ή όμοιες, αναγκαστικές, επιβλημένες ή σαν
επιλεγμένες, σαν ελεύθερες -διασταυρούμενες πάντα.
Όμως, βαθιά, στο κέντρο, υπάρχει μόνον η μια μοναξιά-λέει˙
μια κούφια πολιτεία, σχεδόν σφαιρική, χωρίς καθόλου
πολύχρωμες ηλεκτρικές ρεκλάμες, καταστήματα, μοτοσυκλέτες,
μ'ένα λευκό, κενό, ομιχλώδες φως, διακοπτόμενο
από σπινθήρες αγνώστων σηματοδοτήσεων. Σ'αυτή τη πολή
κατοικούν από χρόνια οι ποιητές. Βαδίζουν άηχα με σταυρωμένα χέρια,
θυμούνται αόριστα, λησμονημένα γεγονότα, λέξεις, τοπία,
ετούτοι οι παρηγορητές του κόσμου, οι πάντα απαρηγόρητοι, κυνηγημένοι
απ'τα σκυλιά, τους ανθρώπους, τους σκόρους, τα ποντίκια, τ'αστέρια,
κυνηγημένοι κι απ'τις ίδιες τους τις ειπωμένες ή ανείπωτες λέξεις.
(ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ, 1972)
I'm tired of weakness
Tired of my feet of clay
I'm tired of days to come
I'm tired of yesterday
And all the worn out things that I ever said
Now it's much too late
The words stay in my head
So the day will begin again
Take comfort from me
It's up to you now
You're still here and you'll dig in again
That's comfort to you
It's up to you now
So pariah you'll begin again
Take comfort from me
And I will take comfort from you
I'm tired of Facebook
Tired of my failing health
I'm tired of everyone
And that includes myself
Well being alone now
It doesn't bother me
But not knowing if you are
That's been hell you see
So the day will begin again
Take comfort from me
It's up to you now
You're still here
And you'll dig in again
That's comfort to you
It's up to you now
So pariah you'll begin again
Take comfort from me
It will take time
Don't you worry
Don't worry about a thing
'Cause nothing really dies
Nothing really ends
Ραντεβού σ'ένα νέο Σεπτέμβρη!
Word Chimes
