Γράφω καθυστερημένα....έτσι όπως πάντα καθυστερεί η ευτυχία. Την περιμένεις από μέρα σε μέρα, από μήνα σε μήνα, εκείνη όμως δε λέει να φανεί. Κάπου κρύφτηκε και δεν μπορούμε να τη δούμε. Κάπου γελάει μαζί μας ειρωνικά. Γιατί είναι παιδί η ευτυχία και εμείς μεγάλοι και σοβαροί για να την καταλάβουμε.
Μήπως να κοιτάξουμε στις ώρες; Στις στιγμές που περνάνε ανεπιστρεπτί; Κάπου εκεί ξεμυτάει από την κρυψώνα της, κάπου εκεί χασκογελάει. Δες τη! Είναι ολοφάνερο πως σου γλυστράει μέσα από τα χέρια! Έτσι όπως βγάζει το κεφάλι της δειλά δειλά από κάθε γωνιά της ζωής σου, ίσα ίσα που προλαβαίνεις να τη δεις. Μα υπάρχει! Είναι εκεί! Μια στιγμή μόνο χρειάζεται για να τη δεις!
Άραγε υπήρξαμε ποτέ ευτυχισμένοι; Ή θα περιμένουμε όλη μας τη ζωή την ευτυχία εκείνη που νομίζουμε πως αξίζουμε; Την ευτυχία εκείνη που έχουμε ντύσει με στεφάνια πρώτου νικητή και αναμένουμε να υποδεχτούμε με τυμπανοκρουσίες; Μοιάζει ο άνθρωπος να ζει μια παραβολή, ένα παραμύθι σαν αυτά του Αισώπου:
"Μια φορά, υπήρχε ένας άνθρωπος που ήθελε να ευτυχίσει. Και έτσι όπως έτρεχε γρήγορα και τους κέρδιζε όλους, σκέφτηκε να καλέσει την ευτυχία σε αγώνα δρόμου. Δέχτηκε και η ευτυχία την πρόσκληση του και πήρε θέση στη γραμμή εκκίνησης. Με το άκουσμα της έναρξης της κούρσας, ο άνθρωπος έβαλε τέτοια τρεχάλα που τερμάτισε τόσο γρήγορα χωρίς να το καταλάβει. Δεν ένιωσε όμως την παραμικρή χαρά και μάλλον προβληματίστηκε καθώς όταν γύρισε να δει που είναι η ευτυχία, διαπίστωσε με μεγάλη έκπληξη πως η ευτυχία όχι μόνο δεν έτρεχε αλλά περπατούσε αργά και τραγουδιστά, χαζεύοντας σε όλη τη διαδρομή. Την πλησιάσε λοιπόν και την ρώτησε: "Μα γιατί δεν τρέχεις;" Και εκείνη τότε του απάντησε: "Γιατί δεν με ένοιαξε ποτέ η πρώτη θέση. Το μόνο που με ένοιαζε πάντα ήταν η εμπειρία." Και εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος κατάλαβε πως έχοντας στο μυαλό του μόνο τον τερματισμό, έχανε πάντα τη διαδρομή."
Θα καταφέρουμε άραγε ποτέ να κρεμάσουμε τα παπούτσια μας; Μέχρι τότε ας αρχίσουμε να λέμε στα παιδιά μας τον "Άνθρωπο και την Ευτυχία" μπας και καταφέρουν τουλάχιστον εκείνα να σταματήσουν να τρέχουν...για να χαζέψουν λιγάκι τη διαδρομή.
Ραντεβού τέλη Αυγούστου...Ή και καθυστερημένα...
Word Chimes
