Είναι η ώρα εκείνη που το μυαλό αλλάζει ρότα...
Είναι οι στιγμές αυτές που ένα άλλο εγώ ως νέος καπετάνιος αρπάζει το πηδάλιο...
Μια ανταρσία του ίδιου μου του εαυτού...
Και ας καταλήγω πάντα στο μπαλαούρο...
Γιατί είναι βαρύ το φορτίο...
Και το πλοίο τρίζει και μοιάζει να χάνεται στα μαινόμενα κύματα...
Ας είναι να χαθώ για πάντα στα νερά...
Θα γυρίζει πάντα το τιμόνι...
Κι ας έρθουν κι άλλες εξεγέρσεις...
Κι ας πέσω στα χέρια πειρατών...
Με το ένα μάτι μου καλυμμένο...
Και με τη μαύρη σημαία να ανεμίζει στο κατάρτι μου....
Word Chimes
