"Ονειρευόμενος μια ποιητική τέχνη" 1951 - Ζυλ Σουπερβιελλ
"Σε μένα, η ποίηση έρχεται μ'ένα όνειρο πάντα αδιόρατο. Αυτό το όνειρο μ'αρέσει να το κατευθύνω, εκτός απο τις μέρες της έμπνευσης, όπου έχω την εντύπωση πως κατευθύνεται απο μόνο του.
Δεν μ'αρέσουν τα όνειρα που τα παρασέρνουν τα απόνερα (παραλίγο να πω "τα απόνειρα"). Προσπαθώ να κάνω το όνειρο στέρεο, ένα είδος ακρόπρωρου που, έχοντας διασχίσει τους εσωτερικούς χώρους και τον εσωτερικό χρόνο, αντιμετωπίζει τους τόπους και το χρόνο του έξω κόσμου-και,για το όνειρο, έξω κόσμος είναι η λευκή σελίδα.
Να ονειρεύεσαι σημαίνει να ξεχνάς την υλική υπόσταση του σώματος, να συγχέεις κατά κάποιον τρόπο τον εξωτερικό με τον εσωτερικό κόσμο. Η πανταχού παρουσία του κοσμικού ποιητή δεν έχει ίσως άλλη προέλευση. Πάντα ονειρεύομαι εν μέρει αυτό που βλέπω, ακόμα και την ίδια τη στιγμή που το πρωτοβλέπω και όσο το κοιτάζω..........είναι σαν να προχωρώ μέσα στο ίδιο μου το νοερό κόσμο."
Απόσπασμα απο το βιβλίο "Έμπνευση και δημιουργία" Εκδόσεις PRINTA 2004
