Όνειρα, φιλοδοξίες και φοβίες...Δεν είναι άλλο η ζωή από έναν ασταμάτητο χορό. Βήματα αέρινα, βήματα σταθερά αλλά και πολλές αστάθειες σε μια πάλη για ισορροπία και αρμονία.
Μια καθημερινή παράσταση, μια ατομική έκφραση, που συχνά ζητά το χέρι ενός παρτενέρ όταν χάνονται οι δυνάμεις και ξεχνιέται ο ρυθμός.
-
Δεν είναι λίγες οι φορές που με φαντάζομαι τοσοδούλα - ένα μικροσκοπικό πλάσμα που βρίσκεται κρυμμένο άλλοτε πάνω στις γωνιές του σώματος μου και άλλοτε παντού γύρω μου να με παρακολουθεί. Θα'θελα να'ξερα πως είναι η ζωή μου έτσι, όταν όλα γιγαντώνουν και με πλαισιώνουν υπενθυμίζοντας μου την μικρή μου αξία. Θα'θελα όμως και ο μικρός μου εαυτός να γνωρίζει πως ενώ μοιάζω έτοιμη να αντιμετωπίσω το κάθετι, εγώ θέλω να τρέξω και να χωθώ σ'ένα καταφύγιο ώσπου να περάσει η μπόρα.
Είναι περίεργο το μικρό αυτό πλάσμα να έχει περισσότερο κουράγιο από εμένα. Ίσως γιατί δεν ψάχνει να βρει τη θέση του στον κόσμο, αλλά μονάχα τον εξερευνά. Σαν ένα μικρό παιδί...Όσο πιο μικρός τόσο πιο μεγάλα τα ταξίδια.
Θα συνεχίσω και εγώ να τον παρακολουθώ και ίσως κάποτε καταφέρω να μικρύνω τόσο, ούτως ώστε να χωρέσω τα μεγάλα μου όνειρα και τις μακρινές μου φιλοδοξίες σε μια διάσταση όπου ο φόβος θα έχει συρρικνωθεί πιο μικρός από εμένα.
Ραντεβού τέλη Μαρτίου...
Word Chimes
