Γνώρισα πολλούς ανθρώπους αυτό το μήνα και αυτό είναι αρκετό για να νιώθω ένα κομμάτι του εαυτού μου γεμάτο. Είναι η ανάγκη για επικοινωνία, για επαφή...Η χαρά να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους και να λαμβάνω όσα εκείνοι έχουν να μου δώσουν.
Αλλά έρχονται όμως και στιγμές που η συντροφιά του εαυτού μου μοιάζει απαραίτητη. Ίσως παρέα με μια ακόμη παρουσία, που βρίσκεται εντός μου. Έμπνευση θαρρώ τη λένε και έγραψα γι'αυτήν δυο λέξεις αποκαλώντας την κοριτσάκι που παίζει κρυφτό "απομακρύνεται, να μη γαργιάσουν τα άκρα του μυαλού μου την ουσία της" αλλά και Θεά του πνεύματος "που καταδέχεται να καθίσει στο τραπέζι το δικό μου".
"Ένα παιχνίδι, μια συμμαχία, μια συνάντηση θεική!"
Το inspiring video αφιερωμένο σε όλους εκείνους και εκείνα που μας εμπνέουν!
...Ραντεβού τέλη Δεκέμβρη, μια αναπνοή πριν το νέο χρόνο!
Word Chimes
