Έρωτας… Όπως και να τον αντιλαμβάνεστε, είτε σαν το φτερωτό αγγελάκι με τα βέλη, είτε σαν το ύψιστο και «ποιητικότερο» αίσθημα, είτε απλώς σαν μία ακατανίκητη ερωτική επιθυμία έχει υπάρξει και συνεχίζει να υπάρχει πηγή έμπνευσης. Όλες οι κοινωνίες του κόσμου (δυτικές και μη) γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ως την ημέρα των ερωτευμένων. Το γεγονός ότι το έθιμο δεν αποτελεί μονάχα σημείο του μοντέρνου καιρού μας, δίνει μία άλλη διάσταση στο θέμα ,σχεδόν ιστορική.
Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου πήρε το όνομά της από τον χριστιανό μάρτυρα Βαλεντίνο και εγκαθιδρύθηκε ως εορτασμός το 496 μ.Χ από τον Πάπα Gelasius.
Υπάρχουν αναφορές για την αρχαία Ελλάδα ότι η περίοδος από τα μέσα Ιανουαρίου ως τα μέσα Φεβρουαρίου γιορτάζονταν ως ο «γαμήλιος μήνας», αφιερωμένος στον ιερό γάμο του Δία με την Ήρα.
Άλλες ελληνορωμαϊκές αναφορές τοποθετούν τον Φεβρουάριο ως περίοδο αφιερωμένη στην γονιμότητα. Πιο συγκεκριμένα, στην αρχαία Ρώμη το αρχαίο τελετουργικό Lupercalia εορταζόταν 13-15 Φεβρουαρίου. Επρόκειτο για ένα τοπικό φεστιβάλ της Ρώμης συνδεδεμένο με τη γονιμότητα.
Τα ίχνη παρόμοιων εορτασμών προς τιμήν της αγάπης βρίσκονται ακόμη και στα σκοτεινά χρόνια του μεσαίωνα.
Το 1400 μ.Χ στο Παρίσι ιδρύθηκε η μέρα High Court of Love η οποία σύμφωνα με νόμους της εποχής ανήκε στις γυναίκες και το δικαστήριο. Οι δικαστές ,που ήταν επιλεγμένοι από γυναίκες με βάση την ανάγνωση ποιημάτων, εκδικάζουν συμβόλαια αγάπης, προδοσίες και βία κατά των γυναικών.
Το 1847 μ.Χ στην Μεγάλη Βρετανία η Esther Howland δημιουργεί μόδα και κάνει επιχείρηση τη δημιουργία ευχετήριων καρτών για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου με χειροποίητες κάρτες.
Στις μέρες μας, και πιο συγκεκριμένα στις Η.Π.Α, η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μέρα σε αποστολή ευχετήριων καρτών μετά από τα Χριστούγεννα.
Στην Ευρώπη πέρα από τα γνωστά «εμπορικά έθιμα» (ευχετήριες κάρτες, δώρα, κ.λ.π) υπάρχουν και κάποια πιο ιδιαίτερα και όχι τόσο γνωστά.
Στην Ουαλία για παράδειγμα γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Dwynwen’s στις 15 Ιανουαρίου. Ο Saint Dwynwen είναι ο αντίστοιχος Άγιος Βαλεντίνος για τους Ουαλούς.
Στην Ισπανία η γιορτή ονομάζεται San Valentín και εορτάζεται με τον ίδιο τρόπο όπως στις περισσότερες χώρες ενώ συγκεκριμένα στην Καταλονία η μέρα είναι γνωστή ως La Diada De Sant Jordi δηλαδή ημέρα του Αγίου Γεωργίου και οι ερωτευμένοι ανταλλάσουν λουλούδια και βιβλία.
Στη χώρα της Πορτογαλίας η μέρα ονομάζεται Dia Dos Namoradas (Boy/Girlfriend’s Day).
Βορειότερα στις Σκανδιναβικές χώρες όπως για παράδειγμα στη Δανία και στη Νορβηγία η γιορτή αναφέρεται ως Valentinsdag. Στη Σουηδία (Alla Hjärtansdag / All heart’s Day) η γιορτή καθιερώθηκε το 1960 από τις βιομηχανίες λουλουδιών.
Η Φινλανδία κάνει τη διαφορά διότι η μέρα δεν είναι αφιερωμένη μόνο στους ερωτευμένους αλλά και σε φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.
Μια Σλοβένικη παροιμία “St.Valentine brings the keys of roots”, θέλει τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου να χαρίζει ανθοφορία.
Στη γειτονική μας χώρα, την Τουρκία, η μέρα ονομάζεται (σε αγγλική μετάφραση) Sweetheart’s Day.
Το πιο ενδιαφέρον και ιδιαίτερο έθιμο έρχεται από την άλλη άκρη του πλανήτη και συγκεκριμένα από την Ασία. Στην Ιαπωνία και την Νότιο Κορέα που μοιράζονται το έθιμο, στις 14 Φεβρουαρίου οι γυναίκες (και μόνο αυτές) χαρίζουν στους άντρες σοκολάτες. Ένα μήνα μετά, στις 14 Μαρτίου, οι άντρες χαρίζουν στις γυναίκες γλυκά χωρίς όμως σοκολάτα. Η μέρα αυτή ονομάζεται white day.
Τέλος, ένα ακόμη μήνα μετά στις 14 Απριλίου, όλοι αυτοί (άντρες και γυναίκες )
που δεν δέχθηκαν τίποτα θα φάνε μαύρα noodles (παραδοσιακά ζυμαρικά) για να θρηνήσουν την εργένικη ζωή τους. Η μέρα αυτή σε αντίθεση ονομάζεται black day.
Είτε πιστεύετε στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είτε όχι, ας μην ξεχνάμε ότι εκτός όλων των άλλων «ιδιοτήτων» μας είμαστε (ή έχουμε υπάρξει) και ερωτευμένοι. Ίσως καμιά φορά να είναι ωφέλιμο να αφήνουμε στην άκρη τη λογική μας και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παρασυρθεί από κάτι «τετριμμένο», όπως μια τέτοια μέρα. Ας μην χλευάζουμε λοιπόν όλους αυτούς που θέλουν να γιορτάσουν τον ερωτά τους και αυτή τη μέρα. Ίσως να το έχουν ανάγκη...
Word Chimes
Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου πήρε το όνομά της από τον χριστιανό μάρτυρα Βαλεντίνο και εγκαθιδρύθηκε ως εορτασμός το 496 μ.Χ από τον Πάπα Gelasius.
Υπάρχουν αναφορές για την αρχαία Ελλάδα ότι η περίοδος από τα μέσα Ιανουαρίου ως τα μέσα Φεβρουαρίου γιορτάζονταν ως ο «γαμήλιος μήνας», αφιερωμένος στον ιερό γάμο του Δία με την Ήρα.
Άλλες ελληνορωμαϊκές αναφορές τοποθετούν τον Φεβρουάριο ως περίοδο αφιερωμένη στην γονιμότητα. Πιο συγκεκριμένα, στην αρχαία Ρώμη το αρχαίο τελετουργικό Lupercalia εορταζόταν 13-15 Φεβρουαρίου. Επρόκειτο για ένα τοπικό φεστιβάλ της Ρώμης συνδεδεμένο με τη γονιμότητα.
Τα ίχνη παρόμοιων εορτασμών προς τιμήν της αγάπης βρίσκονται ακόμη και στα σκοτεινά χρόνια του μεσαίωνα.
Το 1400 μ.Χ στο Παρίσι ιδρύθηκε η μέρα High Court of Love η οποία σύμφωνα με νόμους της εποχής ανήκε στις γυναίκες και το δικαστήριο. Οι δικαστές ,που ήταν επιλεγμένοι από γυναίκες με βάση την ανάγνωση ποιημάτων, εκδικάζουν συμβόλαια αγάπης, προδοσίες και βία κατά των γυναικών.
Το 1847 μ.Χ στην Μεγάλη Βρετανία η Esther Howland δημιουργεί μόδα και κάνει επιχείρηση τη δημιουργία ευχετήριων καρτών για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου με χειροποίητες κάρτες.
Στις μέρες μας, και πιο συγκεκριμένα στις Η.Π.Α, η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μέρα σε αποστολή ευχετήριων καρτών μετά από τα Χριστούγεννα.
Στην Ευρώπη πέρα από τα γνωστά «εμπορικά έθιμα» (ευχετήριες κάρτες, δώρα, κ.λ.π) υπάρχουν και κάποια πιο ιδιαίτερα και όχι τόσο γνωστά.
Στην Ουαλία για παράδειγμα γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Dwynwen’s στις 15 Ιανουαρίου. Ο Saint Dwynwen είναι ο αντίστοιχος Άγιος Βαλεντίνος για τους Ουαλούς.
Στην Ισπανία η γιορτή ονομάζεται San Valentín και εορτάζεται με τον ίδιο τρόπο όπως στις περισσότερες χώρες ενώ συγκεκριμένα στην Καταλονία η μέρα είναι γνωστή ως La Diada De Sant Jordi δηλαδή ημέρα του Αγίου Γεωργίου και οι ερωτευμένοι ανταλλάσουν λουλούδια και βιβλία.
Στη χώρα της Πορτογαλίας η μέρα ονομάζεται Dia Dos Namoradas (Boy/Girlfriend’s Day).
Βορειότερα στις Σκανδιναβικές χώρες όπως για παράδειγμα στη Δανία και στη Νορβηγία η γιορτή αναφέρεται ως Valentinsdag. Στη Σουηδία (Alla Hjärtansdag / All heart’s Day) η γιορτή καθιερώθηκε το 1960 από τις βιομηχανίες λουλουδιών.
Η Φινλανδία κάνει τη διαφορά διότι η μέρα δεν είναι αφιερωμένη μόνο στους ερωτευμένους αλλά και σε φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.
Μια Σλοβένικη παροιμία “St.Valentine brings the keys of roots”, θέλει τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου να χαρίζει ανθοφορία.
Στη γειτονική μας χώρα, την Τουρκία, η μέρα ονομάζεται (σε αγγλική μετάφραση) Sweetheart’s Day.
Το πιο ενδιαφέρον και ιδιαίτερο έθιμο έρχεται από την άλλη άκρη του πλανήτη και συγκεκριμένα από την Ασία. Στην Ιαπωνία και την Νότιο Κορέα που μοιράζονται το έθιμο, στις 14 Φεβρουαρίου οι γυναίκες (και μόνο αυτές) χαρίζουν στους άντρες σοκολάτες. Ένα μήνα μετά, στις 14 Μαρτίου, οι άντρες χαρίζουν στις γυναίκες γλυκά χωρίς όμως σοκολάτα. Η μέρα αυτή ονομάζεται white day.
Τέλος, ένα ακόμη μήνα μετά στις 14 Απριλίου, όλοι αυτοί (άντρες και γυναίκες )
που δεν δέχθηκαν τίποτα θα φάνε μαύρα noodles (παραδοσιακά ζυμαρικά) για να θρηνήσουν την εργένικη ζωή τους. Η μέρα αυτή σε αντίθεση ονομάζεται black day.
Είτε πιστεύετε στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είτε όχι, ας μην ξεχνάμε ότι εκτός όλων των άλλων «ιδιοτήτων» μας είμαστε (ή έχουμε υπάρξει) και ερωτευμένοι. Ίσως καμιά φορά να είναι ωφέλιμο να αφήνουμε στην άκρη τη λογική μας και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παρασυρθεί από κάτι «τετριμμένο», όπως μια τέτοια μέρα. Ας μην χλευάζουμε λοιπόν όλους αυτούς που θέλουν να γιορτάσουν τον ερωτά τους και αυτή τη μέρα. Ίσως να το έχουν ανάγκη...
Word Chimes
