Η Δικη - Φραντς Καφκα

<< Ο χωρικός φτάνει απλώς κάποια στιγμή στο Νόμο, ο φύλακας όμως είναι ήδη εκεί. Τη θέση του την έχει ορίσει ο Νόμος. Το να αμφιβάλλεις για την αξία του, είναι σαν να αμφιβάλλεις για τον Νόμο>>. <<Δε συμφωνώ μ'αυτή την άποψη>> είπε ο Κ. κουνώντας το κεφάλι του. <<Αν τη δεχθεί κανείς είναι αναγκασμένος να θεωρήσει πως όσα λέει ο φύλακας είναι αληθινά, πράγμα που δε στέκει, εσύ ο ίδιος το απέδειξες προηγουμένως>>. <<Όχι>> είπε ο ιερέας. <<Δεν είμαστε αναγκασμένοι να τα θεωρήσουμε σαν αληθινά, αλλά σαν αναγκαία>>. <<Θλιβερό συμπέρασμα>> είπε ο Κ. <<Τότε το ψέμα γίνεται παγκόσμιος Νόμος>>.

Σάμπως δεν είναι Νόμος παγκόσμιος το ψέμα; Σάμπως δεν προσπάθησε ο Κάφκα μέσα από τη θέση του μυστήριου, λογοτεχνικά απερίγραπτου ήρωα του να βάλει τον καθένα μπροστά στον ίδιο Νόμο;

Με πόση αγωνία περιγράφεται η διαδρομή του, εγκλωβισμένος στα γρανάζια της γραφειοκρατίας ξεκινώντας από μια κατηγορία (που ποτέ δεν έμαθε), μια ανομολόγητη ενοχή και καταλήγοντας σε μια άνευ όρων παράδοση στην εξουσία, με ένα λάβωμα θανάσιμο "Σαν το Σκυλί". 

Στάθηκε ανήμπορος να βρει την αλήθεια όσο και να βρει βοήθεια. Ίσως να μην είναι τυχαίο που έψαξε να τη βρει μέσα στην επιστήμη (δικηγόρος), την τέχνη (ζωγράφος), την θρησκεία (ιερέας). Κάθετι όμως τον οδηγούσε όλο και πιο κοντά στην ιδέα πως είναι μάταιο να παλεύει και να εναντιώνεται. 

Για τον ίδιο τον Κάφκα, η Δίκη αυτή ήταν προκαθορισμένη να μην τελειώσει. Να μην φτάσει ποτέ στο Ανώτερο Δικαστήριο. Σάμπως δεν πρόκειται για μια αέναη Δίκη;

<<Είναι τόσο σκοτεινά παντού>> είπε ο Κ. φέρνωντας το χέρι στα μάτια, σαν να τον πονούσαν απ'την έντονη προσπάθεια να βρει τον δρόμο του μες το σκοτάδι>>.*

*(Χωρίο που έχει διαγραφεί από τον συγγραφέα)

Word Chimes