Θολό και ασχημάτιστο
την ομορφιά του κρύβει
Σε χέρια πέφτει μιαρά
και στη βρωμιά του κόσμου
Χαμένο γυρνά εδώ κι εκεί
μιαν αξία να'βρει για σκοπό
Γιατί η δική του, δεν αφορά
ούτε την πίστεψε ποτέ του
Μα ο χρόνος σκύβει, οδηγός
απάνω του εργαλεία απλώνει
Και του αλλάζει τη μορφή
σαν να γεννιέται απ'την αρχή
Αυτή η λάμψη που'ρχεται...
μην είναι ότι ζητά;
Κοντά στον πρώτο το σκοπό
τη μέγιστη φτάνει αξία, τη δική του
Word Chimes
