Δεν θέλω να πω πολλά για τον μήνα που πέρασε μιας και χρωματίστηκε γκρίζα λίγες μέρες πριν τελειώσει.
Μονάχα για την διαίσθηση θα σας πω, για αυτήν την αλλοπρόσαλλη δύναμη που μας επισκέπτεται μονάχα για να σημάνει το κακό.
Και όσο και αν την διώχνεις, όσο και αν την ξεχνάς μπερδεύοντας την ανάμεσα στις τόσες άλλες σκέψεις που διαπερνούν το μυαλό σου, στο τέλος πάντα εκείνη επιβεβαιώνεται.
Έτσι τυχαία λοιπόν επιβεβαιώθηκε λίγες μέρες πριν η πιο σκοτεινή μου διαίσθηση για έναν άνθρωπο που γνώρισα διαδικτυακά και παρά το ότι το τραγικό γεγονός συνέβη περίπου 2 χρόνια πριν, εγώ βιώνω τώρα τον χαμό του...Μα έχει η απώλεια αρχή, μέση και τέλος; Η ζωή μου έμαθε από νωρίς πως το κενό των ανθρώπων που φεύγουν παραμένει κενό όσα χρόνια και αν περάσουν.
Για την υπέρλαμπρη Φωτεινή μου...
Θα αφήσω τα δάκρυα μου να πάρουν κάτι από το φως σου
και την ψυχή μου θα τινάξω για να σταθώ στο μπόι σου
......
Word Chimes
