Αυτό το παραμύθι είναι αλλιώτικο απ'τα άλλα.
Είναι για ένα κορίτσι που θέλησε να φτάσει στη πιο δύσβατη πλευρά του εαυτού της.
Πάλεψε, φοβήθηκε από την ίδια της τη φύση, μα μπήκε κάτω από ένα κατακόκκινο μανδύα... συνεχίζοντας το δρόμο της, όπως γοργά εξαπλώνεται η λαίλαπα της φωτιάς, όπως αβίαστα αναβλύζει το αίμα από μια πληγή.
Και έφτασε ως την πιο αιχμηρή κορφή της διαδρομής, συνάντησε και μέρεψε το αγρίμι της ψυχής της... μόνο και μόνο για να της μάθει γρυλίζει τα μυστικά της πιο ατίθασης ελευθερίας.
....Το κορίτσι το κατάπιε η αχόρταγη λαχτάρα του κόκκινου και το αγρίμι της τρεφόταν τώρα από τη δική της σάρκα.
Ώσπου... τον κόσμο φόβησε.
Τρόμαζαν τα μάτια της που κοίταζαν με τόλμη, φόβιζε η γλώσσα της που έσταζε αλήθεια, πάγωσαν οι άνθρωποι μπροστά στην ασυμβίβαστη δύναμη της.
Και έτσι το αποφάσισε.
Έθαψε κάθετι καινούργιο και άλικο...από τη μοναξιά -που ο ίδιος ο άνθρωπος είχε κατασκεύασει- να γλυτώσει.
....
Και ύστερα όλα έμοιαζαν πάλι αλλιώς....Πιο άσκοπα και άχρωμα από πριν.
Γιατί σαν δοκιμάσεις τον "απαγορευμένο" καρπό της ελευθερίας, δεν χωράς πλέον στον κατασκευασμένο παράδεισο....
Και μπορεί οι αλλοί να ζουν καλά, μα εσύ ποτέ δεν ζεις καλύτερα...
Είναι για ένα κορίτσι που θέλησε να φτάσει στη πιο δύσβατη πλευρά του εαυτού της.
Πάλεψε, φοβήθηκε από την ίδια της τη φύση, μα μπήκε κάτω από ένα κατακόκκινο μανδύα... συνεχίζοντας το δρόμο της, όπως γοργά εξαπλώνεται η λαίλαπα της φωτιάς, όπως αβίαστα αναβλύζει το αίμα από μια πληγή.
Και έφτασε ως την πιο αιχμηρή κορφή της διαδρομής, συνάντησε και μέρεψε το αγρίμι της ψυχής της... μόνο και μόνο για να της μάθει γρυλίζει τα μυστικά της πιο ατίθασης ελευθερίας.
....Το κορίτσι το κατάπιε η αχόρταγη λαχτάρα του κόκκινου και το αγρίμι της τρεφόταν τώρα από τη δική της σάρκα.
Ώσπου... τον κόσμο φόβησε.
Τρόμαζαν τα μάτια της που κοίταζαν με τόλμη, φόβιζε η γλώσσα της που έσταζε αλήθεια, πάγωσαν οι άνθρωποι μπροστά στην ασυμβίβαστη δύναμη της.
Και έτσι το αποφάσισε.
Έθαψε κάθετι καινούργιο και άλικο...από τη μοναξιά -που ο ίδιος ο άνθρωπος είχε κατασκεύασει- να γλυτώσει.
....
Και ύστερα όλα έμοιαζαν πάλι αλλιώς....Πιο άσκοπα και άχρωμα από πριν.
Γιατί σαν δοκιμάσεις τον "απαγορευμένο" καρπό της ελευθερίας, δεν χωράς πλέον στον κατασκευασμένο παράδεισο....
Και μπορεί οι αλλοί να ζουν καλά, μα εσύ ποτέ δεν ζεις καλύτερα...
Word Chimes
